31 Ailenin HDP önündeki oturma eylemi 12. gününde

Çocuklarının dağa kaçırıldığı iddiasıyla HDP Diyarbakır il başkanlığı önünde oturma eylemi yapan ailelerin evlat nöbeti, 12’nci gününde de devam ediyor

Çocuklarının kaçırdığı iddiasıyla ailelerin 3 Eylül’de başlattıkları oturma eylemi, 12’nci gününde 31 ailenin katılımıyla devam ediyor.

HDP Diyarbakır İl Başkanlığı önünde eylemlerine kararlılıkla devam eden aileler, çocuklarına bir an önce kavuşmayı bekliyor.

3 Eylül’de, 3 ailenin katılımıyla başlayan oturma eyleminde aile sayısı dünden bu yana 31’e yükselirken, ailelere her kesimden destekler de artarak devam ediyor. Dağa kaçırıldığı zaman 15 yaşında olan kızı Songül Akkuş’u 2015 yılından bu yana aradıklarını ifade eden Diyarbakırlı anne Fatma Akkuş, 2 ay önce seyrettiği bir videoda kızını gördüğünü söyledi.

“KIZIMI YPJ ELBİSESİYLE GÖRDÜM”

Gözyaşları arasında evladının geri gelmesini isteyen anne Akkuş, “Kızım 2015’te götürüldü, gittiğinden beri kendisinden haber alamıyorum. Sadece bir kere internette onu YPJ elbisesiyle gördüm. Kızıma sesleniyorum; neredeysen gel, seni bekliyoruz. Allah kızıma eve dönme imkânı versin. Eylemden vazgeçmiyorum. Ama imkânım yoktur, iki küçük çocuğum evde okula gidiyorlar. Eşim hastadır. Günde bir saat da olsa geleceğim. İnşallah çocuklarımız geri gelecek.” dedi.

“DERDİNDEN ÖLMEK ÜZEREYİM”

5 yıldır kayıp kızı Mekiye Kaya’nın (19) annesi Diyarbakırlı Hüsniye Kaya, kızını özlediğini vurgulayarak şunları söyledi: ‘’Kızıma sesleniyorum; kızım eve gel. Seni yanlarında tutmak için ‘Gidersen hapse girersin.’ diye korkutuyorlar, korkma gel. Kızım hiç mi beni özlemedin? Derdinden ölmek üzereyim. Ne gecem gecedir ne gündüzüm gündüz, ne de yatabiliyorum. Hasta halimle sabahtan akşama kadar sokaklarda kalıyorum. Kızımı çok özledim. En küçük kızım oydu. Kızımın derdinden eşim şeker hastalığına yakalandı, komadadır.

“OĞLUMU 15 YAŞINDAYKEN GÖTÜRDÜLER”

Ağrı’nın Eleşkirt ilçesinde yaşayan Necla Çur, 4 yıl önce çobanlık yapan oğlu Vahit’in (19) PKK’lılarca kaçırıldığını ifade ederek, “Oğlum için eyleme katıldım. Oğlumu henüz 15 yaşındayken alıp götürdüler. 4 yıldır terör örgütlerinin elindedir. Nereye gittiysem de çocuğumu görmedim. Kime sorduysam da oğlumun nerede olduğunu bilmediklerini söylediler. Eşimle birlikte dağa gittiğimizde oğlumun PKK’nın elinde olduğunu gördük. Oğlumu istedim, vermediler. Bana geri gitmemi, aksi halde beni öldüreceklerini söylediler. ‘Beni öldürseniz de gitmeyeceğim, çocuğum için buraya gelmişim.’ dedim. Oğlum için çok ağladım, oğlum bana doğru geldi. Ama gözlerime baktı, korkudan gelemediğini anladım. Çocuğuma bir şeyler söylediler, onu korkuttular.” diye konuştu.

“ONLAR KENDİ ÇOCUKLARINI GÖNDERSİNLER”

Çocuğunu istediğini dile getiren Çur, “4 senedir ağlıyorum. Hiçbir günümüz gün değil. Mustafa Karasu, ‘Mücadele vermiyorsan niye çocuk doğuruyorsun.’ diye açıklama yapmış. Ben çocuğumu dağa gitsin diye dünyaya getirmedim. Onlar kendi çocuklarını göndersinler. Neden bizim çocukları gönderiyorlar? Evde hep üzüntü içindeyiz. Çocuğum gelene kadar buradan ayrılmayacağım. Davamızdan vazgeçmeyeceğiz.” ifadelerini kullandı.

Ailelerin oturma eylemine Ordu’dan katılan anne Latife Ödümlü, Diyarbakır Dicle Üniversitesinde kimya bölümünde okuyan 3’üncü sınıf öğrencisi olan oğlu Özgür Ödümlü’nün (22) yaklaşık 10 ay önce dağa kaçırıldığını kaydetti.

“OĞLUMU ALMAYANA KADAR EVE GİTMEYECEĞİM”

Oğlunu istediğini, oğlu için eylemden vazgeçmeyeceğini belirten Anne Ödümlü ise şöyle konuştu: “Oğlum üniversiteyi okuyordu. Onu zorla götürdüler, kaçırdılar. Onu, önünde oturduğum bu binaya getirmişler. Burada Murat diye birini çağırmışlar. Oğlumu Murat’a vermişler. Murat oğlumu yurt dışına götürmüş. Oğlumun ardından yurt dışına gittim ama onu bana vermediler. Geri geldim, pasaportumu çıkardım. Tekrar gittim. Irak’a, İran’a, Mahmur’a gittim. Kapı kapı dolaştım. Oğlumu bana göstermediler. 4 gün tek başıma soğukta, karın içinde, benzinlikte yatıp kalktım. Çocuğumu vermeyene kadar ayrılmayacağımı söyledim. 25 gün boyunca bu şekilde oğlumu aradım ama bir türlü bana onu vermediler. Aylardır oğlum için evimi terk ettim. Oğlumu almayana kadar eve gitmeyeceğim. Oğlumu istiyorum. Eşimin gözü kör oldu. Elimizden bir şey gelmiyor.” (Haber Merkezi)